مناجات
25 اردیبهشت 1397 توسط آرزو رمضاني
آن خدایی که به قلبم غم داد
خود او باران داد…
زندگی با عطش ثانیه ها می گذرد…
می شود ثانیه را جریان داد
من خدارا دارم…
آن خدایی که به هنگام غمم می گرید…
و به هنگام خوشی های دلم می خندد…
شعر من باز پر از صحبت بی قافیه گی ست…
من خدارا دارم…
اوست هر قافیه و وزن و صدا
اوست جاری به دل ثانیه ها
همه باران ها،همه جریان ها، همه تاب و تب دل، تپش ثانیه ها…
پر از صحبت اوست
با دلم می خوانم: من خدا را دارم…